Ménage à trois

Ménage à trois (wym. /m e n a ʒ a t ʁ w a/, spolszczona wymowa menaż a trua^[1]) – dosłownie gospodarstwo domowe trojga, termin pochodzący z języka francuskiego, którym początkowo opisywano układ, w którym trójka osób utrzymywała stosunki seksualne zamieszkując w tym samym gospodarstwie domowym. Współcześnie znaczenie tego terminu uległo rozszerzeniu i oznacza dowolny związek (miłosny) pomiędzy trójką osób^[2]^[3] bez względu na to, czy ma on kontekst seksualny czy nie. Termin bywa też czasami używany jako synonim triolizmu.

Wstęp

Ménage à trois od najdawniejszych czasów był uważany za najstarszą alternatywną formę tradycyjnej rodziny – to rodzaj ograniczonej liczbowo (do trzech jednostek) poligamii. Zwykle jest to układ (bądź związek) trojga ludzi składający się z męża, żony oraz kochanka (albo odpowiednio kochanki) jednego z nich, mieszkający razem. Tworzą go więc dwie osoby tej samej płci i jedna – przeciwnej. Nierzadko układ taki zaczyna się od wzajemnie niezaspokojonej i poszukującej pary małżeńskiej.

Ménage à trois w mitologii

Pionier antropologii Robert Briffault zauważył, że nowozelandzcy Maorysi wierzyli, że „księżyc jest odwiecznym i jedynym prawdziwym mężem każdej kobiety”. Księżycowi przypisywano rodzaj męski. Mimo że Maoryska poślubiała mężczyznę, nie był on w stanie jej zapłodnić bez wstawiennictwa ducha księżyca, który w ten sposób współuczestniczył w ojcostwie^{[potrzebny przypis]}.

Przykłady ménage à trois znane z historii

Diana de Poitiers, Henryk II Walezjusz i Katarzyna Medycejska
Molier, Armande Béjart i Michel Baron
Wolter, markiz du Châtelet, markiza Émilie du Châtelet
Jean-Jacques Rousseau, baronowa de Warens i Claude Anet
admirał Horatio Nelson, Emma Hamilton i sir William Douglas Hamilton
lord Byron, hrabia Guiccioli, hrabina Guiccioli
Karolina Matylda Hanowerska, małżonka króla Danii Chrystiana VII i Johann Friedrich Struensee
Fryderyk Engels i siostry Burns
Aleksander Dumas, Ida Dumas oraz Roger de Beauvoir
Harriet Taylor Mill, John Taylor oraz John Stuart Mill
George Eliot i Lewesowie (zob. George Henry Lewes)
Lou Andreas-Salomé, Fryderyk Nietzsche i Paul Rée
Paul Éluard, Gala Eluard Dalí oraz Max Ernst, później Salvador Dali
François Mitterrand, Danielle Mitterrand oraz Anne Pingeot
Émile Zola, Alexandrine Zola oraz Jeanne Rozerot
Franklin Roosevelt, Eleanor Roosevelt oraz Marguerite Alice „Missy” LeHand
George Bernard Shaw, May Morris i Henry Sparling
Włodzimierz Lenin, Nadieżda Krupska i Inessa Armand
Dorothy Pound, Ezra Pound oraz Olga Rudge
Jean-Paul Sartre, Simone de Beauvoir i Bianca Bienenfeld (Bianca Lamblin)
Władimir Majakowski, Lila Brik i Osip Brik.

Zobacz też

Przypisy

↑ ménage à trois – Słownik języka polskiego PWN. Słownik języka polskiego. [dostęp 2018-07-15]. (pol.).
↑ Barbara Foster, Michael Foster i Letha Hadady: Miłość we troje. Ménage à trois od starożytności po czasy współczesne. Warszawa: Wydawnictwo Jacek Santorski & Co, 1997, s. 17. Cytat: Prawdziwy związek trzech osób jest szczególnym rodzajem miłości wymagającym nie tylko więcej niż dwu osób, ale również ich zdolności do wspólnego życia w czasie i przestrzeni.
↑ Tomasz Szlendak: Architektonika romansu. O społecznej naturze miłości erotycznej. Warszawa: Oficyna Naukowa, 2002, s. 269. Cytat: Aby definicję uściślić należy dodać, że ménage à trois nie należy mylić z klasycznym trójkątem miłosnym, w którym jedno z małżonków potajemnie zdradza swego partnera.

Bibliografia

Barbara Foster, Michael Foster i Letha Hadady Miłość we troje. Ménage à trois od starożytności po czasy współczesne, tł. Elżbieta Abłamowicz, Agnieszka Smith, Warszawa 1999, Wydawnictwo Jacek Santorski & Co., ISBN 83-86821-70-1 (Three in Love. Ménage à trois from Ancien to Modern Times 1997)

[1] énage à trois – Słownik języka polskiego PWN. Słownik języka polskiego. [dostęp 2018-07-15]. (pol.).

[2] Barbara Foster, Michael Foster i Letha Hadady: Miłość we troje. Ménage à trois od starożytności po czasy współczesne. Warszawa: Wydawnictwo Jacek Santorski & Co, 1997, s. 17. Cytat: Prawdziwy związek trzech osób jest szczególnym rodzajem miłości wymagającym nie tylko więcej niż dwu osób, ale również ich zdolności do wspólnego życia w czasie i przestrzeni.

[3] Tomasz Szlendak: Architektonika romansu. O społecznej naturze miłości erotycznej. Warszawa: Oficyna Naukowa, 2002, s. 269. Cytat: Aby definicję uściślić należy dodać, że ménage à trois nie należy mylić z klasycznym trójkątem miłosnym, w którym jedno z małżonków potajemnie zdradza swego partnera.

[1]

[2]

[3]